Vroeger

We zijn in Kroatië en het is hier verzengend heet. Dat geeft mij mooi de kans om de zin, die elke vakantie weer opborrelt, te delen met onze lieftallige kindertjes als ze weer eens klagen dat het zo heet is in de auto. Wij hadden vroeger geen airco in de auto. We draaiden handdoeken in het autoraapje. Drááiden, ja!

Ik ben net mijn ouders als ik dit zeg en dat wil je alleszins vermijden, maar deze vakantie kan ik het niet laten. Mogelijkheden te over in Kroatië om eens flink uit te pakken met vroeger, toen papa en mama klein waren….. En dat dan aanvullen met herinneringen die al jaren lagen te versloffen.

Zo gingen we een dagje naar Bosnië dat geen EU land is en dus een levende douane kent compleet met hokje (waarvan de meneer was vervangen door een mevrouw, dat dan weer wel) en files voor de grensovergang. Mam, waarom kijkt die politie in de kofferbak van die auto?  Ha! Hun slapende puberbreintjes komen vanzelf tot leven. Ik wrijf vergenoegd in mijn handen. Ze zullen weer eens ouderwets smullen van onze verhalen.

Geen verveelde blikken zoals toen ik, wijzend op een telefooncel, begon: tijdens onze wereldreis…. Ja, ja toen kochten jullie een telefoonkaart en belden naar huis op de hoek van de straat. Of die keer dat zelfs Thijs van drie wilde FaceTimen met zijn vriendjes en ik vertelde over de good old postkaart met postzegel waar je in duistere Franse winkeltjes naar zocht. De kaart waarop je de temperatuur vermeldde van je vakantieadres met een zonnetje eromheen getekend. De kaart die aankwam als je al lang en breed naar de regen in Nederland was teruggekeerd.

Nog zoiets: het weer. Je vakantie is nog steeds pas geslaagd als het in Nederland pijpenstelen regent, maar nu kun je minutieus alle temperatuurschommelingen in je eigen woonplaats volgen, terwijl wij vroeger zochten naar een verdwaalde Telegraaf van een week oud.

We groeten naar onze fellow countryman omdat de Nederlanders in dit land (zoals vroeger) op één hand te tellen zijn en je vaderland dan toch wat patriottischer in je hart gaat zitten. Pap, waarom zwaai jij steeds? Het navigeren met een kaart, je vakantiebestemming boeken bij een reisbureau. De kinderen gingen weer gebukt onder onze verstofte verhalen deze vakantie.

Bij de douane hangt Matthijs uit het autoraampje en overhandigt onze paspoorten aan de mevrouw in het hokje. Ze pakt een grote stempel en verrijkt onze paspoorten ermee. Althans dat vind ik. Matthijs is bang dat hij op zijn reizen naar Amerika zal moeten uitleggen wat hij deed in een land waar Syrische strijders opvang krijgen. Dit moment lijkt me een herinnering waar onze kinderen later van zeggen toen papa en mama klein waren……